Związek między bólem głowy a kręgosłupem szyjnym jest dobrze znany osteopatii. Koncepcja bólów głowy pochodzenia szyjnego lub bólów głowy, które wynikają z choroby lub urazu dotyczącego kręgosłupa szyjnego, została dopracowana pod koniec XX wieku. Temat, ze względu na różnorodne przyczyny bólów głowy pochodzenia szyjnego stanowi wyzwanie diagnostyczne dla Dyplomowanego Osteopaty.
Wynika to w dużej mierze z jego zmiennego i szerokiego zakresu objawów klinicznych oraz z faktu, że objawy kliniczne mają tendencję do nakładania się na pierwotne i wtórne bóle głowy bez przyczyny szyjnej, a także diagnoz neurologicznych innych niż ból głowy. Istnieją trzy ogólne podejścia do diagnozy bólów głowy pochodzenia szyjnego.
Pierwsze ma na celu postawienie diagnozy na podstawie cech klinicznych, co jest powszechną praktyką w przypadku większości pierwotnych bólów głowy. Drugie podejście koncentruje się na ustaleniu szyjnego źródła bólu głowy. Trzecia koncepcja koncentruje się na stosowaniu różnych metod leczenia ukierunkowanych na kręgosłup szyjny, skutkujących złagodzeniem bólu głowy jako potwierdzenia diagnozy.
Doświadczenia Centrum Medycyny Osteopatycznej obejmują dosyć szerokie spektrum potencjalnych przyczyn bólu głowy związanych z kręgosłupem szyjnym. Wiedza Dyplomowanego Osteopaty na temat bólów głowy pochodzenia szyjnego, ich epidemiologii i patofizjologii wpisuje się w holistyczne podejście uwzględniające precyzyjną diagnozę i precyzyjne leczenie.
Czym są bóle głowy pochodzenia szyjnego?
W najszerszym znaczeniu ból głowy pochodzenia szyjnego to stan, który objawia się bólem głowy z towarzyszącym bólem szyi lub bez niego, wtórnym do dysfunkcji kręgosłupa szyjnego, w szczególności z jego składowymi elementami kostnymi, dyskowymi i/lub tkankowymi.
W najwcześniejszej formie został opisany przez francuskiego neurologa Barre’a w 1926 r. za pomocą terminu „zespół szyjnego współczulnego bólu głowy”, który łączył ból głowy z domniemanym tylnym niedoborem współczulnym. Termin bóle głowy pochodzenia szyjnego został ostatecznie określony w 1983 r. przez Sjaastada. po przedstawieniu przez niego serii przypadków pacjentów z jednolitym obrazem klinicznym bólu głowy w kontekście dowodów sugerujących etiologię szyjną.
Różnego rodzaju schorzenia w obrębie szyi i sąsiednich okolicach związanych czynnościowo i anatomicznie z kręgosłupem szyjnym prowokują ból w różnych rejonach głowy. Tego rodzaju problem dotyczy znacznej części populacji. Od czasu rozpoznania bólu głowy jako sytuacji wtórnej poszukiwano czułych i specyficznych środków diagnostycznych dla zróżnicowania pierwotnego bólu głowy od tego pochodzącego od szyi. Jest to utrudnione przez liczne neurologiczne i nieneurologiczne naśladownictwa bólu głowy pochodzenia szyjnego.
Dyplomowany Osteopata w Centrum Medycyny Osteopatycznej stosuje wnioskowanie diagnostyczne, który służy jako praktyczne podejście, które wykorzystuje odczucia pacjentów do oceny obrazu klinicznego i badania fizykalnego, a następnie ustalenia związku przyczynowo-skutkowego. Na koniec następuje potwierdzenia podejrzenia za pomocą testów i precyzyjnych manewrów, które są jednocześnie leczniczymi technikami osteopatycznymi.
Mechanizm bólu głowy pochodzenia szyjnego
Bóle głowy pochodzenia szyjnego, zwłaszcza o charakterze przewlekłym, są przyczynowo związane z kręgosłupem szyjnym. Gdy ból głowy jest zgłaszany wraz z bólem szyi, nazywa się to bólem głowy pochodzenia szyjnego. Mechanizm tego rodzaju dolegliwości związany jest z połączeniami anatomicznymi poprzez drogi nerwowe, naczyniowe, mięśniowo-powięziowe. Dołącza się do tego proces stanu zapalnego i jego rozprzestrzenianie się na sąsiednie okolice oraz rzutowanie się bólu z innych rejonów ciała w obręb głowy.
Głowa posiada bardzo delikatny i zarazem bardzo wytrzymały system membran wewnątrzczaszkowych oraz system komór wraz z krążącym płynem mózgowo-rdzeniowym i systemem limfatycznym z zatokami. Wszystkie te elementy są bardzo czułe na wszelkiego rodzaju zmiany pochodzące ze środowiska zewnętrznego jak i wewnętrznego. Każdy bodziec docierający do głowy poddawany jest bardzo drobiazgowej analizie i gdy nie spełnia kryteriów adaptacji i nie udaje się go skompensować włączają się mechanizmy alarmowe np. ból głowy. Kiedy osoba cierpiąca na ból szyi skarży się na bóle głowy, należy poszukać właściwej przyczyny bólu głowy i prześledzić mechanizm jego powstania zanim przypisze się je urazom, nadwyrężeniom struktur szyi lub zmęczeniu i stresowi.
Bóle głowy pochodzenia szyjnego wydają się być częstsze u kobiet. Średni wiek wystąpienia objawów wynosi 43 lata, a średni czas trwania objawów wynosi od 5 do 7 lat. Jak widać ma charakter bólu przewlekłego.
Objawy kliniczne bólu głowy o przyczynie szyjnej
Bóle głowy pochodzenia szyjnego obserwowane u pacjentów w Centrum Medycyny Osteopatycznej mają zróżnicowany obraz kliniczny, szczególnie dlatego, że przyczyny są niejednorodne i bardzo zróżnicowane. Ból szyi jest zazwyczaj opisywany jako stały, tępy, niepulsujący. Zazwyczaj jest zlokalizowany w potylicy i występuje po tej samej stronie co ból głowy. Ból głowy jest podobnie jednostronny na początku, chociaż może postępować obejmując obie połowy głowy niesymetrycznie w różnych lokalizacjach.
Zazwyczaj jest potyliczny, ale można zaobserwować okolicę okołooczodołową, skroniową, czołową jak i ciemieniową. Ból mięśniowo-powięziowy może występować w tej samej stronie w okolicy podpotylicznej, szyjnej lub barkowej i może promieniować do głowy i jednocześnie do kończyny górnej. W sytuacji bólów korzeniowych po stronie bólu głowy pacjenci zgłaszają zaburzenia czucia skóry głowy w okolicy potylicznej. Wówczas zaangażowany jest nerw potyliczny większy.
Cechą kliniczną dotyczące zaangażowania szyi jest dyskomfortowe ustawienie głowy względem szyi pod wpływem nacisku na górny odcinek szyjny, podpotyliczny. Pacjenci opisują zachowania ochronne w celu ograniczenia ruchu szyi lub uniknięcia pewnych pozycji szyi wywołujących takie bóle. Można również zaobserwować nieprawidłową postawę ciała. Ograniczenie zakresu ruchu szyi jest krytycznie ważną cechą kliniczną bólu głowy pochodzenia szyjnego. U pacjentów z bólem głowy pochodzenia szyjnego zazwyczaj obserwuje się ograniczenia po stronie dotkniętej bólem. Charakterystyczne są również cechy kliniczne, takie jak nudności, światłowstręt, fonofobia i ból samej szyi.
Najczęstsze przyczyny bólu głowy pochodzenia szyjnego
Ból głowy pochodzenia szyjnego wynika z interakcji nocyceptywnych włókien aferentnych zstępującego nerwu trójdzielnego (jądra ogoniastego nerwu trójdzielnego) i segmentów C1 do C3 kręgosłupa szyjnego. W związku z tym sygnały bólowe mogą przemieszczać się dwukierunkowo między szyją a obszarami twarzy i głowy, które otrzymują unerwienie z nerwu trójdzielnego. Drugim często zaangażowanym stawem jest staw szczytowo-obrotowy C1–C2, który unerwia tylny dół czaszki i okolice podpotyliczną.
Neuralgia potyliczna
Dotyczy połączenia głowy i szyi, czyli kompleksu OAA (Occiput-Atlas-Axis). Inne nazwy to: neuralgia nerwu Arnolda lub neuralgia nerwu potylicznego większego. Ale nie tylko ta struktura odgrywa role w pojawieniu się bólu z tej okolicy. Nerwy C2 i C3: nerw potyliczny większy i mniejszy unerwiają tył potylicy za uszami. Korzeń nerwu C2 jest początkiem nerwu potylicznego większego i ze względu na unikalną anatomię C1 i C2 w porównaniu z innymi kręgami nie jest chroniony przez staw międzykręgowy szyjny, co czyni go podatnym na urazy. Neuralgia potyliczna to ostry, kłujący ból spowodowany urazem lub uwięźnięciem 2 lub 3 korzenia nerwowego segmentów kręgosłupa. Ból mięśni szyi od C1 do C3 może być odczuwany w tylnej części głowy i okolicy potylicznej. Pacjenci z bólem głowy pochodzenia szyjnego często przedstawiają zmienioną postawę ciała w tym ustawienia szyi i/lub ograniczonego zakresu ruchu szyi.
Neuralgia potyliczna charakteryzuje się jednostronnym lub obustronnym, silnym, napadowym, strzelającym, kłującym lub ostrym bólem wokół nerwu potylicznego większego, mniejszego lub trzeciego. Ból jest związany z allodynią i tkliwością przy uciskaniu okolicy. Najczęściej uwięźnięty jest większy nerw potyliczny, rzadziej mniejszy nerwu potyliczny i bardzo rzadko zajęty trzeci nerw potyliczny. W przypadku uwięźnięcia nerwu potylicznego większego w rejonie podpotylicznym lub pod czepcem ścięgnistym na czaszce pacjent może zgłaszać parestezje skóry głowy lub dysestezje. Dyzestezje to zespół doznań bólowych powstających na skutek działania bodźca lub spontanicznie, charakterystyczny nie tylko dla bólu neuropatycznego obwodowego, ale również patologii splotu nerwowego, bólu ośrodkowego i współczulnego.
Blokady nerwu potylicznego mogą zapewnić długotrwałą ulgę w przypadku neuralgii potylicznej oraz wykazano również, że łagodzą zarówno migrenę, jak i bóle głowy pochodzenia szyjnego.
Ból głowy pochodzenia szyjnego rzadziej może być spowodowany zajęciem stawu międzykręgowego C3–C4, krążków międzykręgowych szyjnych tej okolicy lub procesów wewnątrzrdzeniowych wpływających na górne korzenie szyjne.
W takiej sytuacji badania obrazowe, takie jak radiografia, obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) i tomografia komputerowa (TK) są na ogół prawidłowe. Diagnostyczna blokada znieczulająca w celu oceny bólu głowy pochodzenia szyjnego często nie przynosi ulgi min.: z powodu trudnej lokalizacji struktur odpowiedzialnych za ból.
Zwężenie kanału kręgowego (stenoza kanału kręgowego)
Kanał kręgowy, przez który przechodzi rdzeń kręgowy, może stopniowo się zwężać, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe powstające wraz z wiekiem powodują, że dyski (krążki międzykręgowe) i wyrośla kostne, osteofity wpuklają się do kanału kręgowego drażniąc struktury naczyniowo-nerwowe. Jeśli wystąpi bardzo poważne zwężenie kanału kręgowego, rdzeń kręgowy może zostać ściśnięty, powodując objawy neurologiczne. Nieprawidłowe funkcjonowanie rdzenia kręgowego nazywa się mielopatią, a gdy jest spowodowane wiekiem lub spondylozą, nazywa się je zwyrodnieniową mielopatią szyjną.
Niektóre osoby rodzą się z niezwykle wąskim kanałem kręgowym (wrodzone zwężenie kanału kręgowego), co predysponuje je do ucisku rdzenia kręgowego w miarę postępu normalnych zmian związanych ze starzeniem się. Zwyrodnieniowa mielopatia szyjna jest zwykle procesem bezbolesnym, a objawy, które są spowodowane zaburzeniem funkcji rdzenia kręgowego, obejmują drętwienie, osłabienie siły mięśniowej, czasem ból głowy bez konkretnej lokalizacji i niezborność ruchów rąk oraz sztywność (spastyczność) nóg z postępującą trudnością w chodzeniu (drętwienie i sztywność kończyn dolnych). Z powodu przewlekłego ucisku rdzenia kręgowego może wystąpić nieprawidłowy sygnał w rdzeniu kręgowym w badaniu obrazowym MRI.
Dystonia szyjna
Dystonia szyjna jest idiopatycznym schorzeniem powodującym mimowolne skurcze mięśni izolowanych grup mięśni w okolicy szyjnej, co skutkuje ruchami skręcającymi i nieprawidłową postawą. Dystonia szyjna charakteryzuje się bólem szyi, który występuje w miejscu mięśnia dystonicznego, który albo się pogorszył, albo rozwinął się w czasie dystonii szyjnej i/lub poprawił się wraz z poprawą dystonii szyjnej. Dystonia szyjna poprzez swoje zaburzenia może prowadzić do pojawienia się bólu głowy z indywidualna lokalizacją dla każdego pacjenta.
Inne przyczyny bólu głowy pochodzenia szyjnego
Do sporadycznych przyczyn bólu głowy pochodzenia szyjnego należą takie zaburzenia jak rozwarstwienie tętnicy szyjnej lub kręgowej, guz tylnego dołu czaszki, złamanie kręgu odcinka szyjnego kręgosłupa, zakażenie, reumatoidalne zapalenie stawów górnego odcinka kręgosłupa szyjnego, spondyloza szyjna, zapalenie kości i chrząstki, stwardnienie rozsiane, ropień zagardłowy lub choroby tarczycy, które mogą objawiać się podobnymi objawami jak ból głowy pochodzenia szyjnego, To, co skutecznie zmniejszają podejrzenie bólów głowy pochodzenia szyjnego są towarzyszące ogniskowe objawy neurologiczne, gorączka, objawy oponowe i zaburzenia widzenia. Inne schorzenia neurologiczne, które należy wziąć pod uwagę przy diagnozowaniu bólów głowy pochodzenia szyjnego, obejmują wspomnianą już neuralgię potyliczną oraz dystonię szyjną.
Rozwarstwienie tętnicy szyjnej lub kręgowej jest ważną diagnozą różnicową, którą należy wziąć pod uwagę w przypadku bólów głowy pochodzenia szyjnego. Rozwarstwienia pozaczaszkowe lub wewnątrzczaszkowe mogą objawiać się ostrym, silnym, jednostronnym bólem głowy i szyi, zwykle po tej samej stronie co rozwarstwienie, któremu towarzyszą ogniskowe objawy neurologiczne. Rozwarstwienia obejmujące krążenie przednie często objawiają się bólem skroniowym lub czołowym, podczas gdy rozwarstwienia kręgowo-podstawne obejmują ból potyliczny i okolicy karku, naśladując w ten sposób bóle głowy pochodzenia szyjnego. Mogą również wystąpić uporczywe bóle głowy i szyi po rozwarstwieniu tętnic. Rozwarstwienia krążenia tylnego oraz rozwarstwieniu tętnicy szyjnej lub kręgowej w sytuacji pierwotnych bólów głowy mogą predysponować do uporczywego bólu głowy i szyi.
Biorąc pod uwagę przebyty wypadek, uraz należy zawsze wykluczyć ból głowy, który sugerowałby wstrząśnienie mózgu. Istnieje wiele innych przyczyn bóli głowy pochodzenia szyjnego, takich jak: przemęczenie oczu, brak snu, migrena, podwyższone ciśnienie krwi i inne przyczyny.
Diagnostyka bólów głowy o przyczynie szyjnej
Ostateczna diagnoza bólów głowy pochodzenia szyjnego jest skomplikowana przez fakt, że pacjenci mogą nie zgłaszać się wyłącznie z jednym rodzajem bólu głowy. Dlatego leczenie pacjenta bez uwzględnienia szerszej diagnostyki różnicowej i właściwej opcji leczenia może być szkodliwe i nieskuteczne dla pacjenta. Pierwotne bóle głowy, które można pomylić lub mogą współistnieć z bólami głowy pochodzenia szyjnego, obejmują migrenę i bóle głowy typu napięciowego.
Migreny charakteryzują się napadowymi bólami głowy o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, którym towarzyszą nudności i/lub wymioty lub światłowstręt i fonofobia. Ból szyi może występować u większości pacjentów z migreną. Patofizjologia bólów głowy pochodzenia szyjnego poprzez aktywację nerwu trójdzielnego może również w konsekwencji aktywować nocyceptywne włókna aferentne zaangażowane w migreny, co powoduje mieszany obraz kliniczny, tak że trudno jest odróżnić dwa rodzaje bóli głowy.
Podobnie pacjenci z pierwotnymi bólami głowy typu napięciowego często odczuwają ból szyi. Bóle głowy typu napięciowego charakteryzują się łagodnymi do umiarkowanych bólami głowy, często obustronnymi i niepulsującymi, które nie są związane z nudnościami ani wymiotami, chociaż może występować fonofobia lub światłowstręt. Często u pacjentów z bólami głowy typu napięciowego i bólami głowy pochodzenia szyjnego występuje ból mięśniowo-powięziowy szyi. Tak więc, podobną patofizjologię obserwuje się w przypadku obwodowej sensytyzacji przez jądro nerwu trójdzielnego, powodującej zwiększony ból w obu typach bólu głowy. Na szczęście opcje leczenia pierwotnych typów bólu głowy często się pokrywają, ale nie pomagają w różnicowaniu rodzaju bólu głowy.
Pomyślna diagnoza bólu głowy pochodzenia szyjnego opiera się na starannym wywiadzie, w tym dokładnym przeglądzie układów, a także badaniu fizykalnym. W Centrum Medycyny osteopatycznej zalecamy łączone podejście do diagnozy, multidyscyplinarne, które obejmuje staranne rozważenie kryteriów klinicznych, ocenę związku przyczynowego i ocenę odpowiedzi na leczenie w celu najdokładniejszego zdiagnozowania bólów głowy pochodzenia szyjnego.
Obecność charakterystycznego bólu głowy wywołanego ruchem szyi i/lub utrzymującym się niewygodnym ułożeniem głowy i/lub zewnętrznym naciskiem na górny obszar szyjny lub potyliczny po stronie objawowej potwierdza diagnozę bólu głowy pochodzenia szyjnego.
Badania obrazowe bólu głowy pochodzenia szyjnego
Obrazowanie głowy i szyi za pomocą MRI lub tomografii komputerowej (TK) są w stanie wykazać zaburzenia na poziomie stawów międzykręgowych i tkanek otaczających, dlatego mogą być przydatne w ustaleniu szyjnego źródła bólu. Obrazowanie pomaga również wykluczyć źródła bólu, które mogą wymagać alternatywnej interwencji, takie jak rozwarstwienie tętnicy kręgowej, tętniak lub mielopatia. Obrazowanie pozwala na ustalenie związku przyczynowego i skutkuje rozpoznaniem prawdopodobnego bólu głowy pochodzenia szyjnego, co uzasadnia interwencję w sposób stopniowy, przy czym priorytet mają najbardziej nieinwazyjne opcje leczenia a zwłaszcza osteopatia. Odpowiednia diagnostyka zapewnia bardziej praktyczny i stopniowy sposób podejścia do bólów głowy pochodzenia szyjnego. Diagnostyka osteopatyczna pozwala na odróżnienie pierwotnych bóli głowy od wtórnych bóli głowy lub problemów o podłożu neurologicznym niezwiązanych z bólem głowy.
Etap diagnostyczny często wymaga badań laboratoryjnych i obrazowania w celu wykluczenia alternatywnych przyczyn i ewentualnego ustalenia szyjnego źródła bólu. Dopiero po otrzymaniu wyników badania podmiotowego, przedmiotowego i badań obrazowych można określić odpowiednie postepowanie lecznicze. To podejście jest ważne, ponieważ zwykle prowadzone jest równoczesne leczenie różnych etiologii w różnicowaniu szyjnopochodnych bólów głowy. Trudno jest wyłuskać prawdziwą przyczynę bólu głowy, gdy jednocześnie wykonuje się wiele interwencji, ale są one ważne dla wyeliminowania każdej hipotezy sugerującej przyczynę. Przed rozpoczęciem interwencji terapeutycznej ukierunkowanej na leczenie szyjnopochodnych bólów głowy wymagany jest wysoki stopień podejrzenia klinicznego i przyczynowego, zwłaszcza przy rozważaniu opcji inwazyjnych.
Leczenie farmakologiczne
Często stosowana jest blokada diagnostyczna i terapeutyczna. Najbardziej prawdopodobnym celem jest staw międzykręgowy C2–3, następnie C1–2, a następnie C3–4.
Wstrzyknięcie np.: bupiwakainy lub jej kombinacji i sterydu, takiego jak deksametazon następuje do stawu międzykręgowego w powierzchnię stawową C2–3. Jeśli zostanie osiągnięte co najmniej 90% ulgi po wstrzyknięciu środka znieczulającego miejscowo można wykonać ablację radiową. Ulga utrzymuje się od 6 do 12 miesięcy, a powtarzana ablacja radiowa zapewnia podobną ulgę. Jeśli nie ma ulgi po blokadzie stawu międzykręgowego lub gałęzi przyśrodkowej, potencjalnymi celami są wstrzyknięcia do stawu szczytowo-potylicznego (C0–1) lub stawu szczytowo-obrotowego (C1–2).
Ma to zadanie złagodzić ból w tylnej części szyi i okolicy potylicznej, ale u niektórych pacjentów może wystąpić powikłanie rzutowania bólu i rozprzestrzenianie się na dolną część szyi i łopatkę z obręczą barkową. Zaangażowanie stawu szczytowo-potylicznego powoduje ból w górnej części szyi promieniujący do strefy podpotylicznej i bocznie do okolicy skroniowej i może rozprzestrzeniać się na ucho lub łopatkę.
Jeśli leczenie farmakologiczne nie daje spodziewanych rezultatów proponowana jest konsultacja neurochirurgiczną i rozważa się przednią dekompresję szyi lub interwencje obejmujące wstrzyknięcie sterydu do przestrzeni nadtwardówkowej. Jeśli jest trwałe strukturalne zwężenie kanału kręgowego spowodowanym szerokim wypukleniem dysku, właściwe może być bezpośrednie przejście do interwencji neurochirurgicznej lub wstrzyknięcie nadtwardówkowe przezotworowe, przy czym zwiększa się znacznie ryzyko uszkodzenia tętnicy. Jeśli środki farmakologiczne nie łagodzą bólu u pacjenta w takich przypadku może być konieczne przeprowadzenie operacji neurochirurgicznej. Nieustępliwy ból po zastosowaniu wszystkich nieinwazyjnych sposobów zazwyczaj prędzej czy później skłania do takiego działania.
Powikłania po zabiegach chirurgicznych
Działania farmakologiczne i chirurgiczne wykazują dobrą redukcję bólu i stosunkowo długi czas trwania ulgi. Mogą temu jednak towarzyszyć poważne skutki uboczne, takie jak rozwarstwienie kręgu lub udar. Wstrzyknięcie środka znieczulającego do tętnicy może powodować zawroty głowy, ataksję, drgawki, udar lub śmierć. Jeśli igła przebije staw międzykręgowy, a końcówka przesunie się poza przedni brzeg stawu międzykręgowego, nastąpi przypadkowe wstrzyknięcie zewnątrzoponowe.
Rozprzestrzenienie się środka znieczulającego miejscowo w okolicy górnej szyjnej może powodować zaburzenia oddychania. Bliskość korzenia grzbietowego i otoczki rdzeniowej korzenia nerwowego na tym poziomie może zostać naruszona w dystalnym bocznym zagłębieniu lub otworze, co może skutkować urazem korzenia lub intratekalnym rozprzestrzenianiem się iniekcji. Biorąc pod uwagę anatomię, czynnik ryzyka dla środków interwencyjnych wzrasta na górnych poziomach kręgosłupa szyjnego. Ten region wymaga ostrożności i wyjątkowych umiejętności, aby uniknąć zdarzeń niepożądanych. Istnieje również ryzyko przypadkowego wejścia intratekalnego na poziomie korzenia nerwowego. Przestrzeń C7/T1 jest najbardziej pojemną przestrzenią nadtwardówkową i jest najbardziej preferowanym poziomem do wykonywania międzywarstwowego wstrzyknięcia nadtwardówkowego.
Rozpoznanie objawów rozwarstwienia tętnicy, jako reakcji pozabiegowej wymaga czujności, zwłaszcza że objawy u niektórych pacjentów mogą rozwijać się podostro. Ból szyi i ból potyliczny występują powszechnie, a jeśli nie zostaną rozpoznane, okluzja tętnicy kręgowej może być druzgocąca. Poważne powikłania są zgłaszane jako wyjątkowo rzadkie, niemniej jednak należy podkreślić, że należy wdrożyć odpowiednie środki w celu zminimalizowania ryzyka. Istnieje prawdopodobieństwo, że zdarzenia niepożądane są niedostatecznie zgłaszane.
Na czym polega leczenie bólu szyi i głowy w Centrum Medycyny Osteopatycznej?
Jak w przypadku wszystkich schorzeń, do leczenia bólu głowy i szyi podchodzimy bardzo indywidualnie. Naszym pierwszym zadaniem jest przeprowadzenie wywiadu oceny zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz oceny fizykalnej systemów i organów ciała w celu dokładnego ustalenia, co jest przyczyną bólu szyi, jego lokalizacji, nasilenia i określenia dolegliwości współtowarzyszących. Mamy duże doświadczenie w leczeniu pacjentów z bólem szyi.
Podczas leczenia koncentrujemy się na leczeniu pierwotnej przyczyny bólu. Dlatego rzadko skupiamy się wyłącznie na kręgosłupie szyjnym jako izolowanej okolicy. Wiemy, że model tensegracyjny pokazuje, że wszystko ze wszystkim jest połączone więc badamy cały kręgosłup i odległe okolice, gdzie często możemy odnaleźć dodatkowe struktury przyczyniające się do powstania i nawrotów bólu szyi np. blizny, przebyte urazy, choroby, operacje, postawa ciała. Dyplomowany Osteopata w badaniu manualnym posługuje się protokołem TART (Tissue texture-jakość tkanki, Assymetry-asymetria w obrębie tkanek, Range of motion- zakresy ruchów, Tenderness- wrażliwość tkanek).
Osteopatia to skuteczna, praktyczna metoda leczenia bólu szyi i głowy, która dopasowuje bodziec leczniczy do potrzeb i wrażliwości pacjenta. Osteopatia wykorzystuje różnorodne techniki łagodzenia stanu zapalnego, przywracania przepływu krwi i fizjologicznego ruchu w stawach oraz elastyczności w tkankach miękkich. Dopasujemy siłę dotyku i dobieramy odpowiednie techniki do pacjenta np.: mobilizację, inhibicje, uwalnianie pozycyjne, haczykowanie, kompresję ischemiczną, manipulację do poziomu indywidulanej tolerancji i akceptacji pacjenta. Naszym celem jest przywrócenie człowieka na drogę powrotu do zdrowia i cieszenie się czynnościami, które są ważne dla pacjenta oraz wykonywania ich bez bólu i dyskomfortu.
Wspólnie z pacjentem przyglądamy się czynnikom związanym ze stylem życia i identyfikujemy potencjalne działania lub bodźce wyzwalające ból szyi oraz opracowujemy kompleksowy plan powrotu do zdrowia, obejmujący odpowiednie ćwiczenia, prace manualną, którą można wykonywać w domu pomiędzy wizytami w naszym Centrum Medycyny Osteopatycznej. Zmiany związane z prowadzonym leczeniem postępują na bieżąco, ale uzależnione są od czasu trwania problemu, jego zaawansowania, nasilenia, rodzaju, zdolności do regeneracji, chorób współtowarzyszących, zaangażowania samego pacjenta w proces terapeutyczny i stosowanie profilaktyki oraz wsparcie osteopatycznego.
Należy pamiętać, że ból szyi i głowy może dotyczyć osób w każdym wieku; dzieci, młodzieży, osób starszych a nie zawsze jest to spowodowane starością, stad dbałość o ten rejon ciała jest szczególnie ważne dla każdego człowieka.
Jeśli potrzebują Państwo wsparcia w tych objawach i problemach zapraszamy serdecznie do Centrum Medycyny Osteopatycznej.
